Psalm 34 - Dziękowanie Bogu za ratunek z opresji
interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.

Psalm ten nawiązuje do wydarzeń opisanych w Pierwszej Księdze Samuela 21.11-16 (w Biblii Warszawskiej werset 1 Psalmu 34 błędnie wskazuje na tekst z II Ks. Samuela 12.13). W Księdze Samuela możemy przeczytać o tym jak Dawid uciekając przed Saulem udał się do wrogiego Żydom filistyńskiego miasta Gat, którego królem był Achisz (Abimelech w tym przypadku jest prawdopodobnie tytułem a nie imieniem). Psalmista bojąc się o swoje życie udawał przed Filistynami obłąkanego. Ci go nie zabili a jedynie wygnali z miasta uznając, że u siebie mają dość chorych by przyjmować jeszcze wroga. W tekście tym warto zwrócić uwagę na dość szczegółowy opis tak mało istotnych wydarzeń, jest to po części dowód na rzetelność Pisma Świętego i to, że Księga Samuela napisana musiała zostać za czasów Dawida lub jego syna Salomona w przeciwnym razie po kilkuset latach nikt by o tym nie pisał, przedstawiając jednocześnie imiona i dokładne lokalizacje miast współgrające z innymi tekstami biblijnymi.

Dawid w rozdziale 16 został namaszczony na króla (miał gwarancję że nim zostanie) i choć był osobą mocno wierzącą w Pana to w tym momencie nie oparł się na Jego mocy ale własnym podstępie. Czyn ten pokazuje nam, że nie ważne jak mocno byśmy byli wierzący to i tak mogą przyjść chwile w których będziemy chcieli wziąć sprawy w swoje ręce zamiast powierzyć je Bogu. Pomimo tego wyboru, Dawid wciąż ufał Panu i swymi czynami oraz decyzjami niejednokrotnie udowodnił, że to Stworzyciel jest dla niego najważniejszy.

(1) Dawidowy, gdy udawał obłąkanego przed Abimelechem, a wypędzony przez niego, odszedł.
(1) Dawidowy. Gdy wobec Abimeleka udawał szaleńca i odszedł wygnany przez niego.

Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.

(2) Będę błogosławił Pana w każdym czasie, Chwała jego niech będzie zawsze na ustach moich!
(2) Chcę błogosławić Pana w każdym czasie, na ustach moich zawsze Jego chwała.

Dawid wychwala Pana za to, że Ten pomógł mu wyrwać się z ręki wrogich mu ludzi. Pragnie wielbić Boga o każdej porze dnia i nocy.

(3) Dusza moja będzie się chlubić Panem! Niechaj słuchają pokorni i weselą się!
(3) Dusza moja będzie się chlubiła w Panu, niech słyszą pokorni i niech się weselą!

Ludzie uwielbiają chwalić się swoimi zdolnościami lub tym co posiadają, zapominając o tym że to co mają tak naprawdę nie należy do nich tylko do Pana gdyż to Bóg jest władcą wszystkiego co nas otacza a my jesteśmy tylko użytkownikami (Psalm 24.1), zaś po śmierci i tak nic materialnego ze sobą nie wezmą.

Psalm 33 - Chwała Panu
interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.

W Psalmie tym skupiono się na wychwalaniu Boga. Sprawiedliwość, prawość, wierność, miłość, twórczość, wszechpotęga to tylko nieliczne cechy które przypisane zostały naszemu Panu. Warto zwrócić uwagę, że nie ma tutaj próśb by Bóg zainterweniował w życiu psalmisty lub grupy ludzi, jest to typowy psalm wychwalający, dzięki czemu jest on dobrym przykładem dla naszych modlitw, w których najczęściej występują prośby o pomoc gdzie często zapomina się o wychwalaniu Tego do którego jest ona skierowana. Celem psalmu jest by chwalić Boga zamiast wiecznie słać do Niego prośby, On wie czego potrzebujesz, zaufaj Mu i skup się na Nim a nie sobie lub innych, niech moc boża działa w Twym życiu. Psalm ten będzie dobrym przerywnikiem na inny sposób wypowiada modlitw, niech chociaż na jakiś czas prośby zamienią się w wychwalanie.

Przyjmuje się również, że Psalm wychwala nadejście nowego świata w chwale Chrystusa, gdy na ziemi pozostali zbawieni a źli ludzie i demony zniszczeni na zawsze.

(1) Radujcie się w Panu, sprawiedliwi! Prawym przystoi chwała.
(1) Sprawiedliwi, wołajcie radośnie na cześć Pana, prawym przystoi pieśń chwały.

Sprawiedliwy i prawy w tym przypadku to osoba opierające swoje życie na Bogu.

(2) Dziękujcie Panu na cytrze! Grajcie mu na dziesięciostrunnej harfie!
(2) Sławcie Pana na cytrze, śpiewajcie Mu przy harfie o dziesięciu strunach.

W niektórych przekładach zamiast cytry wymienia się lirę. Wspomniane instrumenty strunowe utożsamiane są z wzniosłymi i pięknymi utworami, idealnie pasującymi do wielbienia Pana. Bez względu na to jak piękne by były to dźwięki to i tak nie mają porównania z tym jakie są w niebie. Parę lat temu bliska mi osoba z radością opisywała swój sen, w którym słyszała jak pięknie były wykonywane utwory w niebie. Nigdy nie słyszała tak cudownej tonacji, żałowała że sen nie trwał wiecznie i ponownie musiała obudzić się w tym zepsutym świecie.

(3) Śpiewajcie mu pieśń nową, Grajcie pięknie z okrzykiem radosnym!
(3) Śpiewajcie Jemu pieśń nową, pełnym głosem pięknie Mu śpiewajcie!

Bóg nikogo nie zmusza by śpiewano na Jego cześć. Osoba wielbiąca Pana robi to z własnej woli i czyni to z radością. W nawiązaniu do wersetu 2: osoba o której wspomniałem słyszała również pieść aniołów. Jednoznacznie stwierdziła, że nigdy takiego śpiewu nie słyszała na ziemi. Czasami w internecie podczas słuchania wykładów, można natknąć się na podobne doświadczenia. Świat który nas otacza jest ułamkiem tego, na którym przyjdzie nam żyć w przyszłości.

Psalm 32 - Odpuszczenie grzechów
interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

Psalm ten był wprawdzie opisany ponad 4 lata temu, ale celem usystematyzowania kategorii Psalmy został odświeżony a tym samym zawarto w nim zawarte nowe myśli i spostrzeżenia.

Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.

Psalm ten mówi nam, że Bóg przebacza nasze grzechy. W Biblii przy wersecie 5 wstawiono miejsce paralelne do Drugiej Księgi Salomona 12.13 w której prorok Natan gani Dawida za to, że ten zabił człowieka by pozyskać jego żonę. Król gdy tylko usłyszał słowa proroka, przyznał się do winy na co prorok odpowiedział, że Bóg odpuścił mu grzech dzięki czemu nie umrze. Wina została wprawdzie wybaczona ale konsekwencje swego zachowania Dawid i tak poniósł o czym przeczytać można w dalszych wersetach. Czy można więc mówić o odpuszczeniu grzechu ? Zdecydowanie tak, ponieważ za coś takiego Dawid powinien ponieść śmierć na miejscu o czym  mówi werset 13 ww. księgi. Bóg jednak wybaczył, dzięki czemu Dawid żył jeszcze wiele lat, będąc jednocześnie dowodem na to, że Pan wybacza nawet tak okropny czyn jakim jest zamordowanie człowieka celem uzyskania korzyści osobistych.

Psalm ten nie musi jednak nawiązywać do tego konkretnego wydarzenia ale do każdego innego które mogło się wydarzyć w życiu Dawida a które nie zostało przedstawione w Piśmie Świętym.

(1) Dawidowy. Pieśń pouczająca. Błogosławiony ten, któremu odpuszczono występek, Którego grzech został zakryty! 
(1) Dawidowy. Pieśń pouczająca. Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć.

Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.

Psalmista stwierdza, że szczęśliwym jest ten, któremu grzech został wybaczony. Czym może być coś wspanialszego niż otrzymanie życia wiecznego dzięki przebaczeniu grzechów ? W Liście do Rzymian 6.23 czytamy, że karą za grzech jest śmierć "Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym". Gdyby nasze grzechy nie zostały wybaczone, śmierć Jezusa poszłaby na marne, a to dzięki Jego śmierci będziemy mogli ponownie spotkać się z Bogiem i zbawionymi ludźmi w niebie. Pan obiecuje, nam że po sądzie ostatecznym grzechy zostaną wymazane czyli puszczone w niepamięć (mowa oczywiście jest o ludziach zbawionych, bowiem niezbawieni zostaną wymazani z żywota wiecznego).