Psalm 26 - Zapewnienie niewinności
- Szczegóły
- Kategoria: Księga Psalmów
- Utworzono: niedziela, 14 październik 2018 12:25

Psalm 26 - interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie
Niewinność chrześcijanina
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Psalm ten podobny jest do Psalmu 7 w którym Dawid tak jak tutaj zapewnia o swojej niewinności.
(1) Dawidowy. Bądź mi sędzią, Panie, bo chodziłem w niewinności I zaufałem Panu. Nie zachwieję się!
(1) Dawidowy. Oddaj mi, Panie, sprawiedliwość, bom nienagannie postępował i nie byłem chwiejny, pokładając nadzieję w Panu.
Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
Psalmista pragnie by to Bóg był sędzią jego życia. W Księdze Samuela przeczytać możemy, że Dawid wbrew upomnieniom zarządził spis ludności przez co wywyższył swoją dumę tym samym mocno grzesząc. Do wyboru miał wówczas trzy kary. Nie chcąc wpaść w ręce ludzi podjął decyzję: "Druga Księga Samuela 24.14 "Dawid odpowiedział Gadowi: Jestem w wielkiej rozsterce, ale proszę, byśmy raczej wpadli w rękę Pana, gdyż wielkie jest jego miłosierdzie, lecz w rękę człowieka wpaść nie chcę."
Dawid zgrzeszył nieraz a mimo to uznaje się za niewinnego i takiego który nigdy się nie zachwiał. W psalmach wiele razy możemy przeczytać o tym jak prosił Boga o przebaczenie za swoje grzechy. Jak więc może uznać się za osobę postępującą nienagannie i pewną w tym co robi ? Słowa te mogą dotyczyć jakieś konkretnego zarzutu wysuniętego w jego stronę, a nie ogólnego zachowania. Zwróćmy uwagę, że nie ma tutaj mowy o bezgrzeszności ale o niewinności, wszak można być niewinnym w jakimś wydarzeniu będąc jednocześnie grzesznikiem.
Niewinność i brak chwiejności o której mowa, raczej nie odnoszą się do czynności fizycznych ale do duchowości, wiary w Boga. Dawid choć grzesznik, wielokrotnie stawiany jest za wzór miłości człowieka do Boga. Człowiek ten całym swym sercem kochał Pana, miał świadomość swoich grzechów, żałował ich i choć był królem to potrafił przyjmować upomnienia z pokorą. W przeciwieństwie do kilku proroków biblijnych jego wiara nie została zachwiana, bez względu na wszystko zawsze wierzył i ufał Panu. To nie człowiek ale Bóg był jego największym przyjacielem, dzięki czemu śmiało możemy powiedzieć, że w kwestii miłości i zaufania do Boga był niewinny.