Zapraszam do przeczytania ciekawego artykułu napisanego na zaprzyjaźnionej stronie.
Dlaczego powinniśmy się nawrócić ? <- link do artykułu
Ocena użytkowników: 3 / 5
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Psalm ten przedstawia osoby wierzące w Boga i czyniące jednocześnie dobro, nie zaś tzw. "osoby dobre" ale niewierzące w przeciwnym razie stałby on w sprzeczności z tym co naucza Biblia, że zbawienie otrzymujemy dzięki łasce bożej a nie dzięki uczynkom. Na życie wieczne nie możemy sobie zapracować uczynkami w przeciwnym razie niebo ponownie zostałoby skalane grzechem. Postawa godna podziwu a jakiej czytamy poniżej, jest konsekwencją wiary tzn. nie można być dobrym chrześcijaninem i jednocześnie złym człowiekiem, jedno z drugim się wyklucza. Będąc dobrym chrześcijaninem stajesz się w konsekwencji dobrym człowiekiem.
(1) Psalm Dawidowy. Panie! Kto przebywać będzie w namiocie twoim? Kto zamieszka na twej górze świętej?
(1) Psalm. Dawidowy. Kto będzie przebywał w Twym przybytku, Panie, kto zamieszka na Twojej świętej górze?
Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
Dawid pyta się kto po śmierci będzie mógł przebywać w obecności Boga. W wersecie tym nie ma wprawdzie słowa śmierć, ale z kontekstu jasno wynika, że psalmista ma na myśli tzw. życie po życiu. Namiot i święta góra w tym przypadku są symbolem a nie rzeczywistym określonym miejscem na ziemi. Symbolem tym jest miejsce przebywania Pana, czyli niebo w którym Jezus przygotował miejsce zbawionym.
Ocena użytkowników: 5 / 5
Dla wielu ludzi Bóg Nowego i Starego Testamentu jest całkiem inny, pogląd taki przypomina nieco obraz złego i dobrego gliny. Są też tacy co odrzucają Stary Testament uznając, że niemożliwe jest by Pan kazał zabijać całe narody bo Jezus uczył czego innego. Skreślając Stary Testament automatycznie odrzuca też się Nowy bo jak można lekceważyć ten pierwszy gdy drugi stale się do niego odwołuje. To tak jakby wyrzucić karoserię samochodową mówiąc, że nie jest ona potrzebna bo bez niej samochód może jeździć. Pojazd ten będzie niepełnowartościowy i tak samo Biblia pozbawiona Starego Testamentu jest niepełna zaś nieuznawanie Boga Starego Testamentu jest równoznaczne z odrzuceniem Jezusa.
Biblia mówi wprost, że kto widział Jezusa widział Boga Ojca, bo Syn jest taki jak Ojciec, nie można więc dzielić Boga na złego i dobrego. O miłości bożej w Starym Testamencie można przeczytać w artykule Miłość Boga w Starym Testamencie o sprawiedliwości zaś w Sprawiedliwość boża na podstawie Psalmu 69
Nim przejdziemy do właściwej części tematu, pamiętajmy że Bóg występuje pod trzema postaciami: Ojciec, Syn i Duch Święty. Ludzki umysł nie wie jak trzy osoby tworzą jedność. Nie wiemy tego, Pismo Święte o tym nie mówi, to wszystko to tylko nasze spekulacje, nie zostało nam to objawione. Jesteśmy zbyt słabi by to w pełni zrozumieć. Nie wiemy również, jak Jezus pogodził życie na ziemi z boskością, czy część Jezusa została w niebie ? Biblia mówi, że Bóg jest wszędzie, przy każdym z nas, jeśli tak, to czy Jezus wraz z Ojcem i Duchem byli przy Żydach gdy szli po pustyni ? Z pewnością tak, bo niedorzeczne by było aby nie interesowało ich to co dzieje się z narodem izraelskim.
Czytaj więcej: Kto prowadził Izraelitów 40 lat po pustyni po wyjściu z Egiptu
W Biblii znajdziemy mnóstwo teksów mówiących o tym, że Bóg zna serce każdego człowieka i wie o nas wszystko. Wiedza ta nie ogranicza się tylko do ludzi, ponieważ Pan ma wgląd również na zwierzęta i przyrodę. Ale to nie wszystko, ponieważ poza ziemią i ludźmi są jeszcze dusze ludzi którzy zmarli, aniołowie, demony a patrząc na to jak ogromny jest wszechświat można uznać, że Pan ma również kontrolę nad innymi mieszkańcami kosmosu.
W 2015 roku na ziemi żyło około 7.256.000.000 ludzi, jeśli doliczmy wszystkich tych którzy zmarli oraz zwierzęta wyjdą nam potężne liczby. Samych aniołów jest niezliczona liczna, w Piśmie Świętym jest kilka tekstów o tym mówiących, jednym z nich jest Apokalipsa Jana 5.11 "A gdy spojrzałem, usłyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu i postaci, i starców, a liczba ich wynosiła krocie tysięcy i tysiące tysięcy". Widzimy więc, że nie jesteśmy w stanie podać nawet przybliżonej liczby istnień którymi Pan się opiekuje.
Czytaj więcej: Jak to możliwe że Bóg widzi jednocześnie każdego człowieka
Ocena użytkowników: 5 / 5
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
(1) Przewodnikowi chóru. Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swoim: Nie ma Boga! Są znieprawieni, popełniają ohydne czyny. Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił.
(1) Kierownikowi chóru. Dawidowy. Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga. Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają, nikt nie czyni dobrze.
Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
Według psalmisty osoby które nie wierzą w istnienie Stworzyciela są głupcami. Ateistów można by podzielić na dwie grupy: ci co żyją w miarę normalnie nie szkodząc innym oraz tych co kradną, pastwią się nad słabszymi, kierują w życiu złem, wszczynają spory i mordują. W rzeczywistości obie grupy przyczyniają się do upadku wiary pozostałej części społeczeństwa. W mediach jest coraz więcej programów i artykułów o teorii wielkiego wybuchu, ewolucji i tego, że bóg jest tylko wymysłem bo stworzyli nas kosmici. Ateistyczne podejście do tematu sprawia, że osoba która chce bliżej poznać Pana, stale bombardowana jest wspomnianymi programami i w jakimś stopniu wpływa to na ich decyzję. Można więc być tzw. pokojowym ateistą ale poglądy takiej osoby mogą wprowadzać niepewność na tych którzy chcą iść za Bogiem.
"Nie ma nikogo, kto by dobrze czynił" odnosi się w tym przypadku do wspomnianej grupy ateistów. Wybór ateizmu po powtórnym przyjściu Jezusa zakończy się tragicznie, osoby te zostaną na zawsze wymazane z życia wiecznego a co gorsza przez swoją niewiarę powodują, że inni podążają podobną drogą śmierci wiecznej. Widzimy więc, że nawet jeśli tzw. pokojowy/neutralny ateista nie krzywdzi fizycznie innych to swoimi poglądami przyczyniać się może do utraty życia wiecznego tego, który mógłby je otrzymać gdyby tylko poszedł w stronę Zbawiciela. Biblia uznaje więc, że osoby takie czynią zło choć one same nie zawsze zdają sobie z tego sprawy, zaś wszystkie dobre uczynki jakie uczynili i tak pójdą na marne bo nie wpuścili Boga do swojego serca.
Wersety 1-3 zostały zacytowane w Liście do Rzymian 3.10-12.
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Nie wiemy jakie dokładnie wydarzenia sprawiły, że psalmista napisał ten psalm ale mógł on powstać po tym jak król Dawid dowiedział się o buncie Absalomona gdy ten szedł z armią na Jerozolimę.
W II Księdze Samuela rozdziałach 15-18 czytamy jak Dawid ucieka z Jerozolimy co było konsekwencją uwiedzenia przez niego Batszeby i wysłania jej męża Uriasza na pewną śmierć oraz brak odpowiedniej kary dla swojego najstarszego syna Ammona który zgwałcił siostrę Tamar, czego następstwem było zabicie Ammona przez Absalomona. Absalomon po zabiciu Ammona przebywał na wygnaniu trzy lata. Po tym okresie Dawid zatęsknił za synem i pozwolił mu wrócić do kraju. Po ponad siedmiu latach od powrotu Absalomon zbuntował się przeciwko ojcu, zebrał armię i przejął niebronioną Jerozolimę która wcześniej została opuszczona przez króla Dawida.
Psalm ten równie dobrze mógł powstać jako wspomnienie wydarzeń jakie miały miejsce za czasów króla Saula, gdy ten ścigał Dawida by go zabić. Wydarzenia te zostały opisane w I Księdze Samuela rozdziałach 19-31.
(1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy.
(1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.
Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
(2) Dopókiż, Panie, będziesz mnie stale zapominał? Dopókiż zakrywać będziesz oblicze swoje przede mną?
(2) Jak długo, Panie, całkiem o mnie nie będziesz pamiętał? Dokąd kryć będziesz przede mną oblicze?
W Biblii przeczytać możemy o dwóch okresach w życiu psalmisty gdy musiał uciekać przed wrogami. Pierwszy miał miejsce za czasów Saula gdy Dawid nie był jeszcze królem a drugi gdy jego syn Absalomon wyruszył z wojskiem by zająć Jerozolimę.
Słowo "dopókiż" w tak krótki psalmie występuje aż cztery razy co wybitne świadczy o tym, że Dawid ma dosyć sytuacji w jakiej się znalazł. Czy poprawne jest skarżenie się na Boga gdy nie widzimy odpowiedzi na nasze modlitwy ? I tak i nie. Źle że się skarżymy bo jest to oznaką tego, że to my chcemy decydować za Boga bo wiemy lepiej kiedy ma nam pomóc. Dobrze bo to pokazuje, że traktujemy Boga jako naszego Przyjaciela do którego możemy się żalić a nie bezmyślnie służyć. Żalenie się gdy Bóg nie przychodzi jest czymś naturalnym i lepiej jest ponarzekać bezpośrednio do Pana niż przestać w Niego wierzyć. Stworzyciel widzi nasze smutki i troski ale nie zawsze odpowiada tak jak tego chcemy.
Na świecie stale giną chrześcijanie i ludzie innych wyznań, którzy wzywali pomocy a ta nie nadeszła przez co umarli w bolesny i okrutny sposób. Gdzie był wtedy Bóg ? Jest to pytanie zadawane od lat i za życia nie uzyskamy na nie satysfakcjonującej odpowiedzi bo zawsze będziemy mieć wątpliwości gdy zło nas dosięgnie. Ogólnie rzecz ujmując, cierpimy bo mamy wolną wolę i jako społeczeństwo wybieramy zło, świat jest zepsuty moralnie, kieruje się przemocą i to my jako ludzkość odpowiadamy za nieszczęścia jakie na nas spadają. Bóg nie interweniuje za każdym razem tak jak byśmy tego chcieli bo świat taki byłby sztuczny a ludzie służyliby Panu ze względu na strach i zysk a nie z miłości. Miejmy na uwadze to, że otrzymując życie wieczne wciąż będziemy mieli wolną wolę, Bóg nie przemieni naszego mózgu tak byśmy byli mu automatycznie posłuszni. Jeśli więc za tego życia, będziemy traktować Pana jako worek spełniających się życzeń i nie rozwiniemy w sobie miłości to jakie byśmy mieli szanse na to, że po pewnym czasie nie postąpilibyśmy tak samo jak Lucyfer i nie próbowali wywołać buntu w niebie ? Cóż więc z osobami które umarły za młodu i nie miały szansy na rozwinięcie miłości ? Dla mnie jest to tajemnica boża którą poznamy po śmierci, a odpowiedzi na to pytanie nie przekonują na tyle by po pewnym czasie nie mieć wątpliwości. Powinniśmy zaufać Panu, że wie lepiej co robi i widocznie musi tak być.
Na smutne pocieszenie pozostaje nam fakt, że w rozważaniach swych nie jesteśmy sami bo nawet Dawid będący tak blisko Pana, często w psalmach pytał się dlaczego tak długo musi czekać na oczekiwaną pomoc.
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Nie wiemy jakie dokładnie wydarzenia sprawiły, że psalmista napisał ten psalm ale mógł on powstać po tym jak król Dawid dowiedział się o buncie Absalomona gdy ten szedł z armią na Jerozolimę.
W II Księdze Samuela rozdziałach 15-18 czytamy jak Dawid ucieka z Jerozolimy co było konsekwencją uwiedzenia przez niego Batszeby i wysłania jej męża Uriasza na pewną śmierć oraz brak odpowiedniej kary dla swojego najstarszego syna Ammona który zgwałcił siostrę Tamar, czego następstwem było zabicie Ammona przez Absalomona. Absalomon po zabiciu Ammona przebywał na wygnaniu trzy lata. Po tym okresie Dawid zatęsknił za synem i pozwolił mu wrócić do kraju. Po ponad siedmiu latach od powrotu Absalomon zbuntował się przeciwko ojcu, zebrał armię i przejął niebronioną Jerozolimę która wcześniej została opuszczona przez króla Dawida. Następnie ruszył z armią w pogoni za ojcem.
(1) Przewodnikowi chóru. Na oktawę. Psalm Dawidowy.
(1) Kierownikowi chóru. Na oktawę. Psalm. Dawidowy.
Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
(2) Wybaw, Panie, gdyż zabrakło pobożnych I nie ma już wiernych wśród ludzi.
(2) Ratuj, Panie, bo nie ma pobożnych, zabrakło wiernych wśród ludzi.
Słowa te nie powinniśmy czytać dosłownie bo jasnym jest, że w całym Izraelu z pewnością byli ludzie którzy wierzyli w Boga, jak chociażby prorok Natan doradzający Dawidowi a potem stający w obronie Salomona. Podobnie mówił Eliasz gdy się skarżył, że tylko on sam został wierny Bogu a w odpowiedzi usłyszał, że jest jeszcze co najmniej 7000 takich jak on. Przeczytać możemy o tym w Pierwszej Księdze Królewskiej 19. 10-18 oraz Liście do Rzymian 11.2-4 "... Albo czy nie wiecie, co mówi Pismo o Eliaszu, jak się uskarża przed Bogiem na Izraela: Panie, proroków twoich pozabijali, ołtarze twoje poburzyli; i zostałem tylko ja sam, lecz i na moje życie nastają. Ale co mu mówi wyrocznia Boża? Zostawiłem sobie siedem tysięcy mężów, którzy nie zgięli kolan przed Baalem." Nie powinniśmy uważać, że jesteśmy jedyni i niezastąpieni, bo to prowadzi do pychy.
Czasami ludzie wypowiadają słowa typu: "wszyscy obrócili się przeciwko mnie" a to przecież nie jest równoznaczne z tym, że cały świat i wszyscy wokoło są przeciwko danej osobie.
Powyższe słowa wskazują, że w Izraelu było coraz mniej ludzi wierzących a nie to że wierny pozostał tylko jeden Dawid.