Zapraszam do obejrzenia wykładu w którym została udzielona odpowiedź na pytania:
Odpowiedzi zaczynają się w 1:02:08
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Psalm ten podobny jest do Psalmu 7 w którym Dawid tak jak tutaj zapewnia o swojej niewinności.
(1) Dawidowy. Bądź mi sędzią, Panie, bo chodziłem w niewinności I zaufałem Panu. Nie zachwieję się!
(1) Dawidowy. Oddaj mi, Panie, sprawiedliwość, bom nienagannie postępował i nie byłem chwiejny, pokładając nadzieję w Panu.
Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
Psalmista pragnie by to Bóg był sędzią jego życia. W Księdze Samuela przeczytać możemy, że Dawid wbrew upomnieniom zarządził spis ludności przez co wywyższył swoją dumę tym samym mocno grzesząc. Do wyboru miał wówczas trzy kary. Nie chcąc wpaść w ręce ludzi podjął decyzję: "Druga Księga Samuela 24.14 "Dawid odpowiedział Gadowi: Jestem w wielkiej rozsterce, ale proszę, byśmy raczej wpadli w rękę Pana, gdyż wielkie jest jego miłosierdzie, lecz w rękę człowieka wpaść nie chcę."
Dawid zgrzeszył nieraz a mimo to uznaje się za niewinnego i takiego który nigdy się nie zachwiał. W psalmach wiele razy możemy przeczytać o tym jak prosił Boga o przebaczenie za swoje grzechy. Jak więc może uznać się za osobę postępującą nienagannie i pewną w tym co robi ? Słowa te mogą dotyczyć jakieś konkretnego zarzutu wysuniętego w jego stronę, a nie ogólnego zachowania. Zwróćmy uwagę, że nie ma tutaj mowy o bezgrzeszności ale o niewinności, wszak można być niewinnym w jakimś wydarzeniu będąc jednocześnie grzesznikiem.
Niewinność i brak chwiejności o której mowa, raczej nie odnoszą się do czynności fizycznych ale do duchowości, wiary w Boga. Dawid choć grzesznik, wielokrotnie stawiany jest za wzór miłości człowieka do Boga. Człowiek ten całym swym sercem kochał Pana, miał świadomość swoich grzechów, żałował ich i choć był królem to potrafił przyjmować upomnienia z pokorą. W przeciwieństwie do kilku proroków biblijnych jego wiara nie została zachwiana, bez względu na wszystko zawsze wierzył i ufał Panu. To nie człowiek ale Bóg był jego największym przyjacielem, dzięki czemu śmiało możemy powiedzieć, że w kwestii miłości i zaufania do Boga był niewinny.
Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.
Psalm ten jest modlitwą do Boga o wybaczenie grzechów oraz ochronę przed upadkiem.
(1) Dawidowy. Do ciebie, Panie, wznoszę duszę moją.
(1) Dawidowy. Ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę,
Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.
Wznoszenie swojej duszy ku Panu to inaczej oddanie całego siebie.
(2) Boże mój! Tobie ufam. Obym nie zaznał wstydu! Niech wrogowie moi nie radują się z mego powodu! (3) Zaiste, wszyscy, którzy nadzieję pokładają w tobie, nie zaznają wstydu. Zaznają wstydu ci, co bez przyczyny nie dochowują wiary.
(2) mój Boże, Tobie ufam: niech nie doznam zawodu! Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną! (3) Nikt bowiem, kto Tobie ufa, nie doznaje wstydu; doznają wstydu ci, którzy łamią wiarę dla marności.
Psalmista z całego serca ufał Panu i to w Nim pokładał swoją nadzieję i siłę. Dawid miał w swoim życiu bardzo mocny powód do wstydu a było nim wysłanie żołnierza na pewną śmierć po to by pojąć jego żonę. Wyższość psalmisty nad większością ludzi jest jednak taka, że z pokorą potrafił przyjąć naganę udzieloną mu przez proroka Natana. Z kart Pisma Świętego wiemy, że następni królowie często pogardzali prorokami którzy źle oceniali swych władców.
Wstyd o którym mowa może dotyczyć każdego innego problemu czego konsekwencją może być zachwianie naszej wiary. Źli ludzie czekają tylko, aż przestaniemy pokładać ufność w Panu, dzięki czemu z triumfem będą mogli powiedzieć, że Bóg nam nie pomógł a tym samym móc usprawiedliwić swoją bezbożność. Dawid choć był bardzo blisko Boga i otrzymywał od Niego pomoc, musiał uciekać przed Saulem a potem przed własnym synem. Apostołowie bardzo ufali Panu a mimo to byli bici, więzieni i torturowani. Ochrona Boża działa głównie w naszych sercach i umysłach i to na niej mamy się skupiać. Nagrodą za wierność Panu będzie odpuszczenie grzechów i życie wieczne. Dawid oraz apostołowie o tym wiedzieli, prosili więc Pana by nie zaznali wstydu czyli nie stracili wiary a tym samym nie przegrali z wrogiem.
Czytaj więcej: Psalm 25 - Modlitwa o ochronę, przewodnictwo i odpuszczenie
