Blog religijny - komentarz - interpretacja - znaczenie

1 Księga Samuela - rozdział 15 - Odrzucenie Saula przez Boga

Szczegóły

Kategoria: Pierwsza Księga Samuela

Utworzono: niedziela, 19 kwiecień 2020 12:51

Odrzucenie Saula przez Boga
Pierwsza Księga Samuela rozdział 15
komentarz, interpretacja, zanczenie

(1) I rzekł Samuel do Saula: Mnie posłał Pan, abym cię namaścił na króla nad jego ludem, nad Izraelem, więc teraz słuchaj słów Pańskich.

Samuel był prorokiem Pana, który namaścił Saula na króla Izraela. Bóg nie chciał by Izraelici mieli nad sobą króla, ponieważ to Pan miał być ich przewodnikiem, jednakże z powodu ich uporu i usilnej chęci posiadania królestwa tak jak ościenne narody, zgodził się na ich prośby.

(2) Tak mówi Pan Zastępów: Chcę pomścić to, co uczynił Amalek Izraelowi, stając mu na drodze, gdy wychodził z Egiptu. (3) Idź więc teraz i pobij Amaleka, i wytęp jako obłożonego klątwą jego i wszystko, co do niego należy; nie lituj się nad nim, ale wytrać mężczyznę i kobietę, dziecię i niemowlę, wołu i owcę, wielbłąda i osła.

Izraelici gdy wyszli z Egiptu zostali zaatakowani przez Amalekitów. Ten wojowniczy lud, żyjący z nękania innych, zabił wówczas Żydów przemieszczających się z tyłu, byli to ludzie zmęczeni, strudzeni i osłabieni. Za ten czyn, Bóg obłożył Amalekitów klątwą, nakazującą ich zniszczenie oraz wszystkiego co posiadali. Nie można było wziąć nic co do nich należało, cały dobytek miał ulec zniszczeniu, co miało wskazywać na ich ogromną deprawację i nieodwracalne skażenie grzechem. Z powodu ich okrutnego zachowania i stylu życia, nie dało się ich już uratować, byli tak samo zepsuci jak ludzie żyjący przed potopem, ich dalsze życie narażało innych na zgubę.

O tym dlaczego miały ginąć całe narody przeczytasz w artykułach:

• Dlaczego Bóg każe zabijać, mordować ...
• Oto mój gniew zawzięty wyleje się na to miejsce ...
• Błogosławiony kto pochwyci i roztrzaska niemowlęta twoje o skałę

(4) Wtedy Saul powołał lud pod broń i dokonał przeglądu w Telaim nad dwustu tysiącami pieszych, a nadto dziesięcioma tysiącami z Judy. (5) I przyciągnął Saul pod miasto Amaleka i urządził zasadzkę w dolinie nad potokiem.

Możliwe, że liczba ludności w Biblii nie zawsze pisana jest prawidłowo. Słowo użyte jako tysiąc można przetłumaczyć jako klan, ród, oddział wojskowy itp. co diametralnie zmniejszy nam liczbę całkowitą. Więcej o tym w artykule Ilu Izraelitów wyszło Egiptu ?

(6) Lecz do Kenitów Saul rzekł: Nuże, odejdźcie i oddalcie się od Amalekitów, abym was razem z nimi nie wytępił, bo wy okazaliście życzliwość wszystkim synom izraelskim, gdy wyruszyli z Egiptu. I Kenici odłączyli się od Amalekitów.

Podczas wędrówki Izraelitów z Egiptu, Kenici żyjący w pobliżu Amalekitów przyłączyli się do uchodźców i pomagali im w podróży. W zamian za to Saul postanowił ostrzec ich o niebezpieczeństwie.

(7) I pobił Saul Amalekitów od Chawila aż do Szur, które leży na wschód od Egiptu. (8) Agaga, króla Amalekitów pojmał żywcem, natomiast wszystek lud wybił mieczem. (9) Lecz Saul i jego lud oszczędzili Agaga i to, co było najlepsze wśród owiec i bydła, najtłustsze okazy i jagnięta, i wszystkiego, co było wartościowe nie chcieli przeznaczyć na zniszczenie, zniszczyli natomiast dobytek lichy i marny.

Saul nie posłuchał się proroka Samuela i nie podbił całego ludu, nie zabił króla Amalekitów oraz nie zniszczył wszystkiego co zdobył podczas tej wyprawy. Czyn ten wydaje się szlachetny, jednak nie wynikał on z dobroci serca ale chęci zysku i braku zaufania Bogu. Z późniejszych kart Pisma Świętego dowiadujemy się, że pozostałą część wrogiego i dzikiego ludu zniszczył król Ezechiasz.

Tradycja żydowska mówi, że potomkiem Agaga króla Amalekitów był Haman nazwany Agagitą, który chciał zabić wszystkich Żydów mieszkających w Persji. Wydarzenia te zostały opisane w Księdze Estery.

Czytaj więcej: 1 Księga Samuela - rozdział 15 - Odrzucenie Saula przez Boga

Czy Bóg wodzi nas na pokuszenie ?

Szczegóły

Kategoria: Pismo Święte

Utworzono: niedziela, 12 kwiecień 2020 12:42

I nie wódź nas na pokuszenie ale zbaw od złego

W Biblii w modlitwie Jezusa do Boga przeczytać możemy słowa które wiele osób interpretuje tak, jakoby to Bóg wodził ludzi na pokuszenie. Słowa Zbawiciela zapisane zostały w Ewangelii Mateusza rozdziale 6 oraz Ewangelii Łukasza rozdziale 11. Wyróżnić możemy trzy główne tłumaczenia tego zdania: "i nie wódź nas na pokuszenie", "i nie dopuść abyśmy ulegli pokusie" oraz "i nie wystawiaj nas na pokusę".

W pierwszym przypadku możemy odnieść wrażenie, że to Bóg kusi człowieka by ten uległ zesłanej przez Pana pokusie. Interpretacja taka jest zdecydowanie błędna, ponieważ byłaby ona sprzeczna z całym Pismem Świętem. Nie po to Jezus zszedł na ziemię, cierpiał i za nas umarł by wodzić ludzi tylko po to by polegli. Każdy kto przeczytał Pismo Święte zdaje sobie sprawę, że tekst ten mógł zostać przetłumaczony w lepszy sposób i z pewnością nie może być mowy o pokusie zsyłanej przez Pana. 

W drugim oraz trzecim przypadku tłumaczenie słowa bożego jest bardziej trafne i nie powinno już sprawiać takiego problemu. Widzimy tutaj prośbę Jezusa do Stworzyciela, by chronił nas przed pokusami. Nie ma tutaj mowy, że pokusy te zsyłane są przez Pana, gdyż źródłem wszelkiego zła jest Szatan, wpływający na nasze umysł. Jezus prosi więc Pana by chronił nas przed pokusami tego świata. Pokusa ta może objawiać się w wielu formach np. pożądanie seksualne, pożądanie finansowe, kradzież, oszustwo, chytrość, pijaństwo, obżarstwo itp. Zbawiciel będąc człowiekiem, wiedział z jakimi pokusami zmaga się ludzki umysł, miał świadomość, że bez bożej pomocy nie będziemy w stanie ich przemóc. Tylko moc boża może nas uchronić przez upadkiem.

Osoba nie wierząca w Boga z pewnością ulega pokusom, często nie zastanawiając się nawet nad tym, że idąc tą drogą zatraca się coraz bardziej aż w końcu może dojść do takiej nieprawości, że jego życie zacznie przypominać tzw. rynsztok a nie w miarę normalne życie ludzkie. Gdy osoba wierząca nie prosi Boga o wsparcie w tym zakresie, to z pewnością ma tak wielkie mniemanie o sobie, że nawet nie zdaje sobie sprawy że ma z tym problem. Zbytnia pewność jest bez wsparcia bożego jest zgubna o czym przekonał się Piotr, gdy Jezus mówił mu, że ten zaprze się Go trzy razy nim kur zapieje. Jezus jako jedyny człowiek na ziemi który umarł bez grzechu, zdawał sobie sprawę, że bez pomocy Ojca może nie wytrwać w tym obłudnym i złym świecie. Skoro Pan potrzebował tej pomocy to jak bardzo potrzebujemy jej my ?

Gdy świadomie prosimy Boga o pomoc, to Pan może wpływać na nasze serce, obdarzać nas błogosławieństwem. Niejednokrotnie również bez naszej modlitwy ale z powodu swojej miłości do nas, pomaga nam w trudnych chwilach. Jak się to objawia ? Np. może na naszej drodze postawić drugą osobę która odwiedzie nas od danego czynu, sprawiać że słowo boże będzie drążyć w naszym sercu drogę aż w końcu skruszeje i wleje się do niego miłość Pana.

Dzisiejszy świat za całe otaczające nas zło najchętniej obwiniał by Boga, bo Pan mógłby przecież sprawić, że zło zniknie momentalnie. Owszem tak się stanie ale wpierw musi się przelać kielich niegodziwości. Wojna dobra ze złem jaką toczymy, obserwowana jest przez miliardy istnień, nie zapominajmy że aż 1/3 aniołów uległa pokosie jaką w ich serca wlał Szatan. Co z pozostałymi 2/3 ? Możemy się domyślać, że gdyby Pan od razu unicestwił Szatana i jego armię to pozostali aniołowie mogliby odczuwać strach przez Bogiem a ich miłość do Niego nie byłaby szczera ale wymuszona. Bóg nie potrzebuje więc, wodzić nas na pokuszenie bo tego mamy pod dostatkiem od szubrawca zwanego Lucyferem. W modlitwie Jezusa do Ojca, nie może więc być mowy o kuszeniu przez Stworzyciela, ale o ochronę przed uleganiu pokusom zsyłanym przez Jego przeciwnika czyli Szatana.

Czytaj więcej: Czy Bóg wodzi nas na pokuszenie ?

Psalm 34 - Dziękczynienie za wybawienie z ucisków

Szczegóły

Kategoria: Księga Psalmów

Utworzono: sobota, 01 luty 2020 16:33

Psalm 34 - Dziękowanie Bogu za ratunek z opresji
interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.

Psalm ten nawiązuje do wydarzeń opisanych w Pierwszej Księdze Samuela 21.11-16 (w Biblii Warszawskiej werset 1 Psalmu 34 błędnie wskazuje na tekst z II Ks. Samuela 12.13). W Księdze Samuela możemy przeczytać o tym jak Dawid uciekając przed Saulem udał się do wrogiego Żydom filistyńskiego miasta Gat, którego królem był Achisz (Abimelech w tym przypadku jest prawdopodobnie tytułem a nie imieniem). Psalmista bojąc się o swoje życie udawał przed Filistynami obłąkanego. Ci go nie zabili a jedynie wygnali z miasta uznając, że u siebie mają dość chorych by przyjmować jeszcze wroga. W tekście tym warto zwrócić uwagę na dość szczegółowy opis tak mało istotnych wydarzeń, jest to po części dowód na rzetelność Pisma Świętego i to, że Księga Samuela napisana musiała zostać za czasów Dawida lub jego syna Salomona w przeciwnym razie po kilkuset latach nikt by o tym nie pisał, przedstawiając jednocześnie imiona i dokładne lokalizacje miast współgrające z innymi tekstami biblijnymi.

Dawid w rozdziale 16 został namaszczony na króla (miał gwarancję że nim zostanie) i choć był osobą mocno wierzącą w Pana to w tym momencie nie oparł się na Jego mocy ale własnym podstępie. Czyn ten pokazuje nam, że nie ważne jak mocno byśmy byli wierzący to i tak mogą przyjść chwile w których będziemy chcieli wziąć sprawy w swoje ręce zamiast powierzyć je Bogu. Pomimo tego wyboru, Dawid wciąż ufał Panu i swymi czynami oraz decyzjami niejednokrotnie udowodnił, że to Stworzyciel jest dla niego najważniejszy.

(1) Dawidowy, gdy udawał obłąkanego przed Abimelechem, a wypędzony przez niego, odszedł.
(1) Dawidowy. Gdy wobec Abimeleka udawał szaleńca i odszedł wygnany przez niego.

Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.

(2) Będę błogosławił Pana w każdym czasie, Chwała jego niech będzie zawsze na ustach moich!
(2) Chcę błogosławić Pana w każdym czasie, na ustach moich zawsze Jego chwała.

Dawid wychwala Pana za to, że Ten pomógł mu wyrwać się z ręki wrogich mu ludzi. Pragnie wielbić Boga o każdej porze dnia i nocy.

(3) Dusza moja będzie się chlubić Panem! Niechaj słuchają pokorni i weselą się!
(3) Dusza moja będzie się chlubiła w Panu, niech słyszą pokorni i niech się weselą!

Ludzie uwielbiają chwalić się swoimi zdolnościami lub tym co posiadają, zapominając o tym że to co mają tak naprawdę nie należy do nich tylko do Pana gdyż to Bóg jest władcą wszystkiego co nas otacza a my jesteśmy tylko użytkownikami (Psalm 24.1), zaś po śmierci i tak nic materialnego ze sobą nie wezmą.

Czytaj więcej: Psalm 34 - Dziękczynienie za wybawienie z ucisków

Psalm 33 - Chwała Stwórcy i Wybawicielowi

Szczegóły

Kategoria: Księga Psalmów

Utworzono: niedziela, 26 styczeń 2020 14:44

Psalm 33 - Chwała Panu
interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.

W Psalmie tym skupiono się na wychwalaniu Boga. Sprawiedliwość, prawość, wierność, miłość, twórczość, wszechpotęga to tylko nieliczne cechy które przypisane zostały naszemu Panu. Warto zwrócić uwagę, że nie ma tutaj próśb by Bóg zainterweniował w życiu psalmisty lub grupy ludzi, jest to typowy psalm wychwalający, dzięki czemu jest on dobrym przykładem dla naszych modlitw, w których najczęściej występują prośby o pomoc gdzie często zapomina się o wychwalaniu Tego do którego jest ona skierowana. Celem psalmu jest by chwalić Boga zamiast wiecznie słać do Niego prośby, On wie czego potrzebujesz, zaufaj Mu i skup się na Nim a nie sobie lub innych, niech moc boża działa w Twym życiu. Psalm ten będzie dobrym przerywnikiem na inny sposób wypowiada modlitw, niech chociaż na jakiś czas prośby zamienią się w wychwalanie.

Przyjmuje się również, że Psalm wychwala nadejście nowego świata w chwale Chrystusa, gdy na ziemi pozostali zbawieni a źli ludzie i demony zniszczeni na zawsze.

(1) Radujcie się w Panu, sprawiedliwi! Prawym przystoi chwała.
(1) Sprawiedliwi, wołajcie radośnie na cześć Pana, prawym przystoi pieśń chwały.

Sprawiedliwy i prawy w tym przypadku to osoba opierające swoje życie na Bogu.

(2) Dziękujcie Panu na cytrze! Grajcie mu na dziesięciostrunnej harfie!
(2) Sławcie Pana na cytrze, śpiewajcie Mu przy harfie o dziesięciu strunach.

W niektórych przekładach zamiast cytry wymienia się lirę. Wspomniane instrumenty strunowe utożsamiane są z wzniosłymi i pięknymi utworami, idealnie pasującymi do wielbienia Pana. Bez względu na to jak piękne by były to dźwięki to i tak nie mają porównania z tym jakie są w niebie. Parę lat temu bliska mi osoba z radością opisywała swój sen, w którym słyszała jak pięknie były wykonywane utwory w niebie. Nigdy nie słyszała tak cudownej tonacji, żałowała że sen nie trwał wiecznie i ponownie musiała obudzić się w tym zepsutym świecie.

(3) Śpiewajcie mu pieśń nową, Grajcie pięknie z okrzykiem radosnym!
(3) Śpiewajcie Jemu pieśń nową, pełnym głosem pięknie Mu śpiewajcie!

Bóg nikogo nie zmusza by śpiewano na Jego cześć. Osoba wielbiąca Pana robi to z własnej woli i czyni to z radością. W nawiązaniu do wersetu 2: osoba o której wspomniałem słyszała również pieść aniołów. Jednoznacznie stwierdziła, że nigdy takiego śpiewu nie słyszała na ziemi. Czasami w internecie podczas słuchania wykładów, można natknąć się na podobne doświadczenia. Świat który nas otacza jest ułamkiem tego, na którym przyjdzie nam żyć w przyszłości.

Czytaj więcej: Psalm 33 - Chwała Stwórcy i Wybawicielowi

Psalm 32 - Błogosławieństwo odpuszczenia

Ocena użytkowników: 5 / 5

Szczegóły

Kategoria: Księga Psalmów

Utworzono: niedziela, 03 listopad 2019 13:51

Psalm 32 - Odpuszczenie grzechów
interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

Psalm ten był wprawdzie opisany ponad 4 lata temu, ale celem usystematyzowania kategorii Psalmy został odświeżony a tym samym zawarto w nim zawarte nowe myśli i spostrzeżenia.

Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.

Psalm ten mówi nam, że Bóg przebacza nasze grzechy. W Biblii przy wersecie 5 wstawiono miejsce paralelne do Drugiej Księgi Salomona 12.13 w której prorok Natan gani Dawida za to, że ten zabił człowieka by pozyskać jego żonę. Król gdy tylko usłyszał słowa proroka, przyznał się do winy na co prorok odpowiedział, że Bóg odpuścił mu grzech dzięki czemu nie umrze. Wina została wprawdzie wybaczona ale konsekwencje swego zachowania Dawid i tak poniósł o czym przeczytać można w dalszych wersetach. Czy można więc mówić o odpuszczeniu grzechu ? Zdecydowanie tak, ponieważ za coś takiego Dawid powinien ponieść śmierć na miejscu o czym  mówi werset 13 ww. księgi. Bóg jednak wybaczył, dzięki czemu Dawid żył jeszcze wiele lat, będąc jednocześnie dowodem na to, że Pan wybacza nawet tak okropny czyn jakim jest zamordowanie człowieka celem uzyskania korzyści osobistych.

Psalm ten nie musi jednak nawiązywać do tego konkretnego wydarzenia ale do każdego innego które mogło się wydarzyć w życiu Dawida a które nie zostało przedstawione w Piśmie Świętym.

(1) Dawidowy. Pieśń pouczająca. Błogosławiony ten, któremu odpuszczono występek, Którego grzech został zakryty! 
(1) Dawidowy. Pieśń pouczająca. Szczęśliwy ten, komu została odpuszczona nieprawość, którego grzech został puszczony w niepamięć.

Tytuły niektórych psalmów wraz z nagłówkiem mogą wskazywać na rodzaj tonacji, melodii jaka miała być grana podczas śpiewania danego psalmu. Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.

Psalmista stwierdza, że szczęśliwym jest ten, któremu grzech został wybaczony. Czym może być coś wspanialszego niż otrzymanie życia wiecznego dzięki przebaczeniu grzechów ? W Liście do Rzymian 6.23 czytamy, że karą za grzech jest śmierć "Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym". Gdyby nasze grzechy nie zostały wybaczone, śmierć Jezusa poszłaby na marne, a to dzięki Jego śmierci będziemy mogli ponownie spotkać się z Bogiem i zbawionymi ludźmi w niebie. Pan obiecuje, nam że po sądzie ostatecznym grzechy zostaną wymazane czyli puszczone w niepamięć (mowa oczywiście jest o ludziach zbawionych, bowiem niezbawieni zostaną wymazani z żywota wiecznego).

Czytaj więcej: Psalm 32 - Błogosławieństwo odpuszczenia

Psalm 31 - Ufna modlitwa w ciężkiej niedoli

Ocena użytkowników: 3 / 5

Szczegóły

Kategoria: Księga Psalmów

Utworzono: niedziela, 29 wrzesień 2019 12:15

Psalm 31 - interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.

W Psalmie tym znajdziemy dużą ilość bólu wewnętrznego oraz ogólne zmęczenie. Jeśli chcielibyśmy dopasować Psalm 31 do życia psalmisty, to najbliżej byłoby nam do okresu w którym Dawid gdy nie był jeszcze królem, tułał się po górach, pustyniach i obcych narodach uciekając przed ówczesnym królem Saulem. Pamiętajmy, że Dawid miał możliwość zabić Saula ale tego nie uczynił bo nie chciał zabić człowieka wybranego przez Boga.

Z poprzednich interpretacji wiemy, że psalmy są wieloznaczeniowe, powszechnie uznaje się więc, że Psalm 31 nawiązuje do życia Jezusa o czym między innymi świadczy werset 6 a dokładniej słowa "W ręce twoje polecam ducha mego"  wypowiedziane przez Zbawiciela tuż przed śmiercią gdy zginął przybity do krzyża.

(1) Przewodnikowi chóru. Psalm Dawidowy.
(1) Kierownikowi chóru. Psalm. Dawidowy.

Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.

(2) W tobie, Panie, szukałem schronienia, Obym nigdy nie doznał wstydu! Przez sprawiedliwość swoją wybaw mnie!
(2) Panie, do Ciebie się uciekam, niech nigdy nie doznam zawodu; wybaw mnie w Twojej sprawiedliwości!

Psalmista oznajmia, że szuka schronienia u Stworzyciela i powołuje się przy tym na sprawiedliwość bożą. Sprawiedliwość o której mowa, odnosi się do życia duchowego a nie fizycznego.

Tylko jedna osoba na ziemi mogłaby zostać uniewinniona ze wszystkich swoich czynów fizycznych oraz duchowych ponieważ nigdy nie zgrzeszyła. Jest nią Jezus Chrystus.

Sprawiedliwość boża została opisana w artykule Sprawiedliwość boża na podstawie Psalmu 69

(3) Nakłoń ku mnie ucho swoje, Śpiesznie ocal mnie! Bądź mi skałą obronną, grodem warownym, by mnie wybawić!
(3) Skłoń ku mnie ucho, pośpiesz, aby mnie ocalić. Bądź dla mnie skałą mocną, warownią, aby mnie ocalić.

Mocna skała obronna i warownia wskazują, na siłę jaką dysponuje Pan by móc ochronić swój lud. Pan wielokrotnie ratował Dawida przed wrogiem i ten za każdym razem uchodził z życiem. Tekst ten równie dobrze może wskazywać na ochronę duchową a nie fizyczną o czym świadczy np. werset 8 gdzie mowa jest o utrapieniu duszy.

Jezus przez pojmaniem w Ogrodzie Getsemane gorliwie modlił się do Boga. Modlitwa została wysłuchana i ukazał Mu się anioł z nieba umacniający Go. Czy Jezus został ocalony ? Fizycznie nie, ale duchowo wytrwał do samego końca, dzięki czemu wygrał ze śmiercią.

Czytaj więcej: Psalm 31 - Ufna modlitwa w ciężkiej niedoli

Psalm 30 - Dziękczynienie za wybawienie od śmierci

Ocena użytkowników: 5 / 5

Szczegóły

Kategoria: Księga Psalmów

Utworzono: niedziela, 12 maj 2019 14:47

Psalm 30 - interpretacja - znaczenie - komentarz - wyjaśnienie

Dla lepszego zrozumienia zostały użyte dwa przekłady. Pierwsze wersety pochodzą z przekładu Biblii Warszawskiej, drugie z przekładu Biblii Tysiąclecia.

Psalm ten prawdopodobnie opisuje zmagania Dawida jakie przechodził podczas bardzo ciężkiej choroby. Ponieważ Psalmy są wieloznaczeniow równie dobrze moglibyśmy go przyrównać do problemów duchowych człowieka którego wiara została zachwiana i zdaje sobie sprawę, że bez niej utraci życie wieczne. Psalm ten może też odnosić się do ukrzyżowania Jezusa.

(1) Psalm Dawidowy. Pieśń na poświęcenie przybytku.
(1) Psalm. Pieśń na uroczystość poświęcenia świątyni. Dawidowy.

Psalm Dawidowy to psalm którego autorstwo przypisuje się królowi Dawidowi.

Psalmista po przebytej chorobie raduje się tym, że wciąż przebywa wśród żywych. Radość swą pragnie okazać oddając w świątyni cześć należną Bogu.

(2) Wysławiać cię będę, Panie, bo wyciągnąłeś mnie z toni I nie pozwoliłeś wrogom moim cieszyć się ze mnie.
(2) Wysławiam Ciebie, Panie, boś mnie wybawił i nie uradowałeś mych wrogów z mojego powodu.

W wersecie tym widzimy jak bardzo poważna była to choroba, być może król był bliski śmierci. Dawid miał wielu wrogów i jego śmierć z pewnością by ich uradowała.

Jeśli uznamy, że mowa jest o zachwianiu wiary to z całą pewnością możemy stwierdzić, że jej utrata oznacza dla człowieka wewnętrzną pustkę, tak jakby tonął mimo że jest na powierzchni. Wrogiem każdego chrześcijanina są źli ludzie oraz upadłe anioły, one mają radość z każdego naszego upadku.

Jeśli uznamy, że mowa jest o ukrzyżowaniu Jezusa, to nasz Zbawiciel okazuje radość tym, że Jego śmierć nie poszła na marne i dzięki niej będzie mógł nas zbawić.

Śmierci Jezusa została poruszona w artykule: Czy śmierć Jezusa była konieczna.

Czytaj więcej: Psalm 30 - Dziękczynienie za wybawienie od śmierci